علت ریزش مو در زنان

اگر ریزش موی شما ناگهانی باشد، احتمالاً ناشی از چیزی غیر از ژن‌های شما است، مانند یک بیماری پزشکی.

بسیاری از شرایط می‌توانند باعث ریزش مو شوند. برخی از شایع‌ترین آنها بارداری، اختلالات تیروئید و کم خونی هستند. سایر موارد عبارتند از:

• • کرم حلقوی که از فردی به فرد دیگر سرایت می‌کند و می‌تواند باعث ایجاد لکه‌های طاسی شود
  • یک بیماری خودایمنی به نام آلوپسی آره آتا، که در آن سیستم ایمنی بدن شما به فولیکول‌های شما حمله می‌کند و لکه‌های طاس گرد بر جای می‌گذارد.
  • آلوپسی زخمی که اغلب در زنان سیاه‌پوست دیده می‌شود، که در آن موها از وسط پوست سر شروع به ریزش می‌کنند و قسمت‌هایی از پوست سر را صاف و براق می‌کنند.
  • گاهی اوقات ریزش مو نشانه وضعیتی به نام هیپرآندروژنیسم است که زمانی اتفاق می‌افتد که بدن شما آندروژن (هورمون‌های مردانه) بیش از حد تولید می‌کند. در زنان شایع ترین علت آن سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) است. 
  • برخی از داروها نیز می‌توانند منجر به ریزش مو در برخی افراد شوند که شامل قرص‌های ضد بارداری، رقیق کننده‌های خون و برخی استروئیدها هستند.
  • ممکن است در نتیجه استرس فیزیکی، مانند هنگام زایمان یا جراحی، ریزش مو یا استرس عاطفی شدید مانند مرگ در خانواده، طلاق یا بیکاری داشته باشید. ریزش مو می‌تواند چند هفته تا 6 ماه پس از هر تجربه استرس زا رخ دهد.
  • این نوع ریزش مو معمولاً موقتی است. هنگامی که استرس از بین برود، موهای شما ممکن است در عرض 6 تا 9 ماه به حالت عادی بازگردد.
  • گاهی اوقات، افراد با کندن موهای سر، ابروها و سایر نقاط بدن خود به استرس واکنش نشان می‌دهند. این اختلال تریکوتیلومانیا نامیده می‌شود که راهی برای برخی افراد برای کاهش تنش، ناامیدی و سایر احساسات ناراحت کننده است. اگر از نیاز به کشیدن موهایتان خجالت می‌کشید یا نمی‌توانید از کشیدن آن دست بکشید، با پزشک خود صحبت کنید. علائم ممکن است با گذشت زمان بدتر شوند. زمانی که کندن موها را متوقف کنید، موها دوباره رشد خواهند کرد.
  • اگر در مدت کوتاهی وزن کم کنید، ممکن است با واکنش بدن به شوک، مقداری از موهای خود را از دست بدهید.
  • سایر بیماری‌های پوستی مانند پسوریازیس و درماتیت سبورئیک
  • عفونت‌های پوست سر
  • عفونت‌های مقاربتی
  • تب شدید
  • دیابت

 دلایل دیگر ریزش مو عبارتند از:

• • کمبود آهن، پروتئین یا سایر مواد مغذی
  • ویتامین A بیش از حد (معمولاً از مکمل‌ها)
  • کمبود ویتامین D (که می‌توانید با مصرف مکمل‌ها آن را برطرف کنید)
  • بی‌اشتهایی (محدود کردن شدید غذا) یا پرخوری عصبی 
  • هورمون ها
    • انواع مختلفی از تغییرات هورمونی می‌تواند منجر به ریزش مو شود که عبارتند از:
    • یائسگی: با کاهش سطح استروژن و پروژسترون، ممکن است در دوران یائسگی موهای خود را از دست بدهید. همچنین، از آنجایی که فولیکول‌های مو در این مدت کوچک می‌شوند، ممکن است موهای شما نازک تر شوند، راحت‌تر ریزش کنند و کندتر رشد کنند.ا گر در حال یائسگی هستید، با پزشک خود در مورد راه‌های حفظ یا رشد مجدد موهای خود صحبت کنید.
    • بارداری و زایمان. بارداری و به خصوص زایمان می‌تواند منجر به ریزش مو شود. به احتمال زیاد حدود 3 ماه پس از زایمان شاهد ریزش مو هستید که به این دلیل است که سطح استروژن شما پس از زایمان کاهش می‌یابد. موهای شما ممکن است به صورت دسته‌ای بریزد. اگر در دوران بارداری دچار ریزش مو هستید، از پزشک خود بپرسید که آیا ممکن است کمبود رژیم غذایی داشته باشید یا خیر. معمولاً زمانی که هورمون‌های شما به حالت عادی باز می‌گردند، موها دوباره رشد می‌کنند. موهای شما 6 تا 9 ماه پس از زایمان می‌توانندبه حالت معمول خود را بازیابند.
    • سن. تغییرات هورمونی با افزایش سن می‌تواند باعث ریزش مو شود. رشد مو به طور طبیعی با افزایش سن کاهش می‌یابد، بنابراین ممکن است متوجه نازک شدن مو شوید. برخی از فولیکول‌ها در نهایت رشد مو را متوقف می‌کنند. اگر فکر می کنید ریزش موی مرتبط با افزایش سن دارید، در مراحل اولیه درمان با پزشک خود صحبت کنید.

سایر عادات آرایشی که می‌تواند منجر به شکستگی و نازک شدن مو شود عبارتند از:

• • حرارت زیاد از سشوار یا اتوهای تخت
  • مواد شیمیایی خشن ناشی از سفید کننده‌ها یا سایر محصولات
  • استفاده از گیره، نوار یا سنجاق 
  • شامپو زدن یا برس زدن و شانه زدن بیش از حد، به خصوص زمانی که موهایتان خیس است

با اکثر این مشکلات، موهای شما می‌توانند دوباره رشد کنند. اما اگر فولیکول‌های شما آسیب ببینند، ریزش مو ممکن است دائمی باشد. در صورت مشاهده این نوع ریزش مو به متخصص پوست مراجعه کنید. هر چه زودتر درمان را شروع کنید، شانس رشد مجدد مو بیشتر است.